Carita, Bogo

Bogor, alweer? Inderdaad, we eindigen waar we begonnen. Maar laat ik niet te snel zijn, en bij Carita beginnen.

Van Jakarta naar de zuidkust ging via de tolweg. Dat reed lekker door toen we eenmaal de stad uit waren. Eenmaal bij Cilegon gingen we van de snelweg af en na een stop bij een winkelcentrum vervolgden we onze weg langs de kust tot Carita. We kwamen langs een (nog uit de Nederlandse tijd) vuurtoren. Mooi wit staalplaat. 

De kustweg is een aaneengesloten rij met kraampjes afgewisseld met hotels in allerlei prijsklassen. In de weekenden druk, mensen uit Jakarta nemen dan de bedden en stranden in. Als je naar het strand wilt mag je entree betalen. Hier is niets voor niets ;))

Wij arriveerden hier op zaterdag, druk dus. Ons hotel was een contrast met ons vorige hotel, erg simpel, bed, airco, toiletpot, douche, koud water en wastafel, ook koud water. W.C. Papier konden we kopen in het winkeltje bij het hotel, dat was toch wel een opluchting. Dat gedoe met schepjes water is het niet voor ons doorgewinterde Nederlanders ( ;p ). Het eten was er prima, enige bezwaar waren de grote porties.

Aan de overkant van de weg was het strand, dus daar wilden we wel een kijkje nemen. We hadden onze voeten nog niet in het water gezet of een flits en gelijk een enorme knal. We zagen de bliksem in zee inslaan. Voor ons een teken om gelijk van het strand te gaan. We waren net terug in het hotel toen de bui losbarstte.

Zondag was een trip gepland naar de Krakatua Anak, de zoon van Krakatua, de vulkaan in zee tussen Sumatra en Java. Om 8 uur smorgens werden we opgehaald door onze gids. Deny was er nog nooit geweest, die ging met ons mee. Eerst anderhalf uur in een privé bootje ( een fastboot, een bootje met twee motoren ;p ) naar de vuurberg. Daar aangekomen met de gids omhoog lopen naar het eerste niveau, een richel van lava vanwaar je een prachtig uitzicht hebt op zowel de vulkaan als de omliggende (onbewoonde) eilanden. Deze trip is voor localen niet te betalen en dat betekent dat we niet met heel veel mensen tegelijk op dit mooie stukje natuur waren. Totaal waren er zo'n 5 bootjes. Wij waanden ons alleen op de wereld, mooi!

Na het wandelen weer terug in het bootje om naar het naastgelegen eiland te gaan. Daar zouden we gaan lunchen en snorkelen. Omdat de omgeving door de lava zeer vruchtbaar is, is ook de onderwaterwereld daar bijzonder mooi. We zwommen al snorkelend van de boot een stuk naar het strand. Daar werd door de bemanning al een kleedje neergelegd en de flesjes drinken. Eenmaal daar kregen we allemaal een bakje nasi goreng. Lekker! Dat vond de familie varaan ook, dus kwamen ze even lang om te kijken of er nog wat te halen viel. Dat is ook een grappig gezicht! Verder waren ze erg vriendelijk en bleven op zo'n metertje afstand.

Na het eten gingen we nog een keer het water in om te snorkelen. De boot bracht ons naar de plek waar het zo mooi was en daar plonsden we het water weer in. De gids zwom voor ons uit, liet ons zo zien hoe mooi het was.

Eenmaal terug op de boot hoorden we de donder in de verte. Tijd om terug te keren. Jammer!!! Voldaan kwamen we weer in het hotel aan. Lekker (koud, hihi) douchen en daarna lekker lezen.

Maandag, onze laatste hele dag in Indonesië, vertrokken we richting Bogor. Dit, omdat de rit vanaf de kust naar het vliegveld een ruime halve dag in beslag neemt. Vanaf Bogor is deze reis te overzien. Ook nog vier uurtjes, maar toch.... 

Het was een mooie rit. Mooie groene natuur onderweg, wel heel wat anders dan via de tolweg. Door kleine dorpjes met hun markten (en daarbij horende drukte ) langs  groene rijstvelden en palmolieplantages. We vertrokken om 8 uur en rond een uur waren we in Bogor, maar nog niet bij ons hotel. Na een lunch ontmoetten we Ani en Dea, de echtgenote en dochter van Deny. En zijn kleinzoon Demar van 8 maanden. Wat een leuke familie! 

We slapen vannacht in een splinternieuw hotel, kamer is niet groot maar van alle gemakken voorzien (warm water, haha, en w.c. papier, waar je al niet van kunt genieten, he? ) morgen echt de laatste loodjes.... Zwaar in de zin van afscheid. Maar dat is morgen pas!