Surabaya, Malang

We zijn ondertussen alweer een paar dagen verder. Internet  is niet altijd voldoende voorhanden ;)).

eerst even terug in de tijd: yogya. Zoals geschreven hebben we een mooie fietstocht gemaakt door Yogjakarta en de omliggende sawahs en kampongs. We hadden een leuke gids, die ons rustig door het drukke verkeer loodste.

Zolang we fietsten was het heerlijk, maar zodra we van de fiets stapten liepen de straaltjes over ons gezicht ( o.a. ;p) we bezochten zo diverse thuisfabriekjes.

We stopten o.a. bij een chivet-koffie-euh-sja-fabriekje (?) in ieder geval lieten ze daar zien hoe de civet koffiebonen worden schoongemaakt en gedroogd. Deze bonen worden niet gebrand omdat de rijpe bonen van de struik door de chivetkat worden opgegeten, de pit fermenteert dan in de darmen en wordt weer uitgepoept. De poep wordt op de plantage verzameld en (dus) naar dit huis gebracht waar de bonen worden ontdaan van poep en schilletjes. Daarna wordt de koffie verpakt. Deze koffie kost zo'n €500,-- per kilo in Nederland. Uiteraard werd ook hier geproefd ( moet je wel van koffie houden...)

Vier uren zijn zo om als je zo bezig bent! Het was heerlijk om lekker buiten te zijn en de omgeving  op deze manier te beleven.

Na het fietsen en de lunch hebben we Jalan Malioboro bekeken, een drukke winkelstraat, maar daar waren we al snel uitgekeken. Wat een drukte, we werden door een aanhoudende "vriend" bijna een tentoonstellingsruimte ingeduwd, konden nog net ontsnappen. Deny had ons al gewaarschuwd, als je daar naar binnen gaat word je min of meer gedwongen iets te kopen. 

De rit naar Surabaya per trein was prima verlopen. Vroeg ons bed uit, taxi voor t hotel, ontbijtpakketje prima verzorgd. De trein.... Business-class.... Stel je een oude, heel oude trein voor (met airco, dat wel! ;p ) 

Surabaya is hot, in de zin van warm, heel warm. We hadden weer een prima hotel, splinternieuw. We hebben daar het huis gezocht waar Cees zijn moeder in gewoond heeft. Het huis zelf is slecht te zien omdat men er een warung ( restaurantje) voor gebouwd is, maar het staat er nog en het is bewoond. Ook het graf van Cees zijn grootvader is er nog en ligt er bijna net zo bij als 30 jaar geleden.  Zoals ik schreef: Surabaya is warm, we zijn dan ook maar een nachtje gebleven.

In Malang kwamen we terecht in Enny's Guesthouse. Het leek wel of we bij tante Lien logeerden! Wat een leuke mensen. Enny kwam even gezellig bij ons kletsen, vertelde een en ander over zichzelf en haar medewerkers. We vonden het jammer dat we maar een nachtje bleven. Natuurlijk dineerden we bij Toko Oen, een restaurant dat al vanaf 1933 open is. Heerlijk nostalgisch sfeertje.

We bleven maar een nacht omdat we de volgende dag met een fourwheel naar de Bromo wilden. Maar daarover later meer ;))